Απόγνωση με πιάνει σαν σκέφτομαι πως φτάνει
το τέλος της αγάπης μας σε λίγο,
μα πνίγω στην καρδιά μου, κρυφά τα δάκρυά μου
και τρέμω μη μου πεις “Τώρα θα φύγω”.
Φύγε πρώτη και το βλέμμα μη γυρίσεις,
δεν αντέχω, δακρυσμένη, να σε δω,
φύγε πρώτη και για μένα μη ρωτήσεις,
άφησέ με στην απόγνωση να ζω.
Τελειώνουν οι ελπίδες κι αρχίζουν οι ρυτίδες,
που να `βρω το κουράγιο για να ζήσω,
θα φύγεις από μένα κι είν’ όλα πια χαμένα,
το ξέρω, δεν μπορώ να σε κρατήσω.
Φύγε πρώτη και το βλέμμα μη γυρίσεις,
δεν αντέχω, δακρυσμένη, να σε δω,
φύγε πρώτη και για μένα μη ρωτήσεις,
άφησέ με στην απόγνωση να ζω.
|
Apógnosi me piáni san skéftome pos ftáni
to télos tis agápis mas se lígo,
ma pnígo stin kardiá mu, krifá ta dákriá mu
ke trémo mi mu pis “Tóra tha fígo”.
Fíge próti ke to vlémma mi girísis,
den antécho, dakrisméni, na se do,
fíge próti ke gia ména mi rotísis,
áfisé me stin apógnosi na zo.
Teliónun i elpídes ki archízun i ritídes,
pu na `vro to kurágio gia na zíso,
tha fígis apó ména ki in’ óla pia chaména,
to kséro, den boró na se kratíso.
Fíge próti ke to vlémma mi girísis,
den antécho, dakrisméni, na se do,
fíge próti ke gia ména mi rotísis,
áfisé me stin apógnosi na zo.
|