Απ’ τη στιγμή που έφυγες
δε σήκωσα κεφάλι
πιο πάνω από σένανε
καμιά δε βάζω άλλη
Και που να δεις αργότερα,
που θα `μαι και χειρότερα
και σε απόγνωση μεγάλη
Αποκλείεται ν’ αλλάξω, αποκλείεται
είμαι θύμα σου κι αυτό αποδεικνύεται
Αποκλείεται ν’ αλλάξω, αποκλείεται
η ζωή μου από σένα κρίνεται
Απ’ τη στιγμή που έφυγες
δεν είδα άσπρη μέρα
κι ακόμα είμαι στην αρχή
και δεν τα βγάζω πέρα
Που να με δεις αργότερα,
που θα `μαι και χειρότερα
και τελειωμένος από σένα
|
Ap’ ti stigmí pu éfiges
de síkosa kefáli
pio páno apó sénane
kamiá de vázo álli
Ke pu na dis argótera,
pu tha `me ke chirótera
ke se apógnosi megáli
Apokliete n’ allákso, apokliete
ime thíma su ki aftó apodikníete
Apokliete n’ allákso, apokliete
i zoí mu apó séna krínete
Ap’ ti stigmí pu éfiges
den ida áspri méra
ki akóma ime stin archí
ke den ta vgázo péra
Pu na me dis argótera,
pu tha `me ke chirótera
ke telioménos apó séna
|