Απόψε που θα φύγεις άνθρωπέ μου
θ’αφήσει νύχτα
θ’ αφήσεις πόνο
θ’αφήσεις δάκρυ
Αγάπη μου, ανάσα μου καημέ μου
μ’ αφήνεις μόνη
χωρίς ελπίδα
στης γης την άκρη
Άμα χάσω τα όνειρα τι τις θέλω τις νύχτες
άμα χάσω εσένανε τι μπορώ να λατρέψω
της ζωής μου σταμάτησαν να γυρνάνε οι δείχτες
που να βρω μια σταγόνα ευτυχίας να κλέψω
Απόψε που θα φύγεις άνθρωπέ μου…
Απόψε που θα κλείσεις την ζωή μου
δεν σε κρατάω
σήκω και φύγε
κι ώρα καλή σου
γεμάτο από θλίψη το φιλί μου
στο τελευταίο
χωρίς αγάπη
πικρό φιλί σου
|
Apópse pu tha fígis ánthropé mu
th’afísi níchta
th’ afísis póno
th’afísis dákri
Agápi mu, anása mu kaimé mu
m’ afínis móni
chorís elpída
stis gis tin ákri
Άma cháso ta ónira ti tis thélo tis níchtes
áma cháso esénane ti boró na latrépso
tis zoís mu stamátisan na girnáne i dichtes
pu na vro mia stagóna eftichías na klépso
Apópse pu tha fígis ánthropé mu…
Apópse pu tha klisis tin zoí mu
den se kratáo
síko ke fíge
ki óra kalí su
gemáto apó thlípsi to filí mu
sto telefteo
chorís agápi
pikró filí su
|