Απόψε θα ‘ρθω να στα ψάλω | Apópse tha ‘rtho na sta psálo

Όταν περνάς με την κοντή φουστίτσα
και με κοιτάς σαν μια σωστή μουσίτσα,
ατομική λες κι είναι η ματιά σου
και στόχος είμαι εγώ κι η γειτονιά σου.

Απόψε θα `ρθω πάλι να στα ψάλω,
ίσως μυαλό λιγάκι να σου βάλω,
τον πόλεμο των νεύρων κι αν μου κάνεις,
εσύ μικρή μου πρώτη θ’ αποκάνεις.

Είν’ η ζωή μικρή και θα μας φύγει
κι ο άνθρωπος γραμμάτιο που λήγει,
τα νιάτα, την αγάπη μη σκοτώνεις,
θα είν’ αργά όταν θα μετανιώνεις.

Όtan pernás me tin kontí fustítsa
ke me kitás san mia sostí musítsa,
atomikí les ki ine i matiá su
ke stóchos ime egó ki i gitoniá su.

Apópse tha `rtho páli na sta psálo,
ísos mialó ligáki na su válo,
ton pólemo ton nevron ki an mu kánis,
esí mikrí mu próti th’ apokánis.

In’ i zoí mikrí ke tha mas fígi
ki o ánthropos grammátio pu lígi,
ta niáta, tin agápi mi skotónis,
tha in’ argá ótan tha metaniónis.