Απόψε θέλω να μεθύσω
Το πιο πικρό να πιω κρασί…
Τον κόσμο πίσω μου ν’ αφήσω,
Που τον αφήσαμε μαζί…
Κρασί πικρό από σταφύλι,
κι απ’ τη δική σου τη μιλιά…
Να `χει της κόλασης τα χείλη,
Κι όλα σου να `χει τα φιλιά…
Να `χει παράξενο τραγούδι,
Να `χει παράδεισο και γη…
Απ’ το κορμί σου να `χει χνούδι,
Και τη δική μου την οργή…
Ν’ αφήνει μαύρο κατακάθι,
Ν’ αφήνει πόνο και χολή…
Πικρό πολύ όσο τα λάθη,
κι όσο σ’ αγάπησα πολύ…
Απόψε θέλω να μεθύσω,
και να μη σκέφτομαι γιατί…
Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω,
και να `ναι γύρω μου γιορτή…
|
Apópse thélo na methíso
To pio pikró na pio krasí…
Ton kósmo píso mu n’ afíso,
Pu ton afísame mazí…
Krasí pikró apó stafíli,
ki ap’ ti dikí su ti miliá…
Na `chi tis kólasis ta chili,
Ki óla su na `chi ta filiá…
Na `chi parákseno tragudi,
Na `chi parádiso ke gi…
Ap’ to kormí su na `chi chnudi,
Ke ti dikí mu tin orgí…
N’ afíni mavro katakáthi,
N’ afíni póno ke cholí…
Pikró polí óso ta láthi,
ki óso s’ agápisa polí…
Apópse thélo na methíso,
ke na mi skéftome giatí…
Na kimithó ke na ksipníso,
ke na `ne giro mu giortí…
|