Μες στου μυαλού την ερημιά
βγαίνουν τα όνειρα σεργιάνι
και στη δική σου γειτονιά
κατηφορίζουν κάθε βράδυ
Μα εσύ δεν είσαι πουθενά
κι ο ύπνος τώρα δε με πιάνει
κι από τα μάτια μου καφτά
τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι
Απόψε θέλω να σε δω
και να σε πάρω αγκαλιά μου
στο πλάι σου να κοιμηθώ
και να ξυπνήσεις συντροφιά μου
Απόψε θέλω να σου πω
οτι ακόμα σ’ αγαπάω
χωρίς εσένα δεν μπορώ
και δύσκολες στιγμές περνάω
Μέσα σ’ ενθύμια παλιά
που έχουν μείνει στο συρτάρι
ψάχνω να βρω μια συντροφιά
παρέα τώρα να μου κάνει
Διαβάζω λόγια που `χες πει
λόγια που σβήστηκαν στο χρόνο
κι από το στόμα μια φωνή
να βγάλω Θεέ μου θέλω μόνο
|
Mes stu mialu tin erimiá
vgenun ta ónira sergiáni
ke sti dikí su gitoniá
katiforízun káthe vrádi
Ma esí den ise puthená
ki o ípnos tóra de me piáni
ki apó ta mátia mu kaftá
tréchun ta dákria potámi
Apópse thélo na se do
ke na se páro agkaliá mu
sto plái su na kimithó
ke na ksipnísis sintrofiá mu
Apópse thélo na su po
oti akóma s’ agapáo
chorís eséna den boró
ke dískoles stigmés pernáo
Mésa s’ enthímia paliá
pu échun mini sto sirtári
psáchno na vro mia sintrofiá
paréa tóra na mu káni
Diavázo lógia pu `ches pi
lógia pu svístikan sto chróno
ki apó to stóma mia foní
na vgálo Theé mu thélo móno
|