|
Ποτέ δεν είχα φανταστεί
Τόσο μεγάλη απώλεια
Τι πραγματικά θα ένοιωθα
Άν σ’ έχανα
Το γνώρισα κι αυτό
Με τον πιο βίαιο τρόπο
Περιμένοντας καρτερικά
Τη στιγμή που θα γύριζες πίσω
Αυπνίες εφιάλτες
Αναμνήσεις που ‘χαν χαραχτεί μέσα μου
Που ‘ταν θαμμένες
Δε γνώριζα πόσο βαθιά μου είσαι
Δε γνώριζα πόσο σε χρειάζομαι
‘Ερωτά μου
Συγχώρεσέ με
Ο εγωισμός είχα καλύψει τις αξίες
Ο φόβος μου απώθησε την εικόνα σου
Στο ασυνείδητο
Έτσι μόνο μπορούσα να σε διαγράψω
Πόσο λάθος έκανα
Πόσο αργά το κατάλαβα
Ότι είσαι για μένα τα πάντα
Είσαι ψυχή,πνοή ανέμου στη ζωή μου
Κι εγώ σε σκότωνα
Κάθε μέρα λίγο λίγο
Σκότωνα κι εμένα όμως
Πως με μπέρδεψε έτσι ο έρωτας
Που δεν έσβησε
Κι ούτε θα σβήσει ποτέ
Πονάω
Για κάθε μέρα που σε πλήγωσα
Που σ’ έκανα να νιώθεις ένα τίποτα
Και εξαφάνιζα την αγάπη
Και τον έρωτά μας
|
Poté den icha fantasti
Tóso megáli apólia
Ti pragmatiká tha éniotha
Άn s’ échana
To gnórisa ki aftó
Me ton pio víeo trópo
Periménontas karteriká
Ti stigmí pu tha girizes píso
Afpníes efiáltes
Anamnísis pu ‘chan charachti mésa mu
Pu ‘tan thamménes
De gnóriza póso vathiá mu ise
De gnóriza póso se chriázome
‘Erotá mu
Sigchóresé me
O egismós icha kalípsi tis aksíes
O fóvos mu apóthise tin ikóna su
Sto asinidito
Έtsi móno borusa na se diagrápso
Póso láthos ékana
Póso argá to katálava
Όti ise gia ména ta pánta
Ise psichí,pnoí anému sti zoí mu
Ki egó se skótona
Káthe méra lígo lígo
Skótona ki eména ómos
Pos me bérdepse étsi o érotas
Pu den ésvise
Ki ute tha svísi poté
Ponáo
Gia káthe méra pu se plígosa
Pu s’ ékana na nióthis éna típota
Ke eksafániza tin agápi
Ke ton érotá mas
|
