Εσύ ήσουνα αυτός, αιώνια απών
Απών απ’ τη ζωή μου μου ‘ταξες στο παρελθόν
Υπόσχεση ιερή που έδωσες εσύ
πως τη γυναίκα της ζωής σου πια την είχες βρει
Πέρασα τα βράδια μου ψάχνοντας τα χάδια μου
που μου είχες τάξει μα σε μία νύχτα τα ‘χα χάσει
Πέρασα τις μέρες μου και τις καλημέρες μου
να τις πνίγω στο κρεβάτι, στο σκοτάδι, στον καημό
Άραγε, συνεχίζω σε ξαναρωτώ
θα βρίσκαμε μαζί μίαν άκρη
Άραγε, σε σένα που έφυγες μιλώ
θα άλλαζες για μας το χάρτη
Εσύ ήσουν αυτός που ήσουν καθ’ οδόν
στο δρόμο που μας έφερε στο χωρισμό αυτόν
Το μαύρο ήταν λευκό αν το ‘λεγα εγώ
κι η επιθυμία μου για σένα απαγορευτικό
Πέρασα τα βράδια μου ψάχνοντας τα χάδια μου
που μου είχες τάξει μα σε μία νύχτα τα χα χάσει
Πέρασα τις μέρες μου και τις καλημέρες μου
να τις πνίγω στο κρεβάτι, στο σκοτάδι, στον καημό
Άραγε, συνεχίζω σε ξαναρωτώ
θα βρίσκαμε μαζί μίαν άκρη
Άραγε, σε σένα που έφυγες μιλώ
θα άλλαζες για μας το χάρτη
|
Esí ísuna aftós, eónia apón
Apón ap’ ti zoí mu mu ‘takses sto parelthón
Ipóschesi ierí pu édoses esí
pos ti gineka tis zoís su pia tin iches vri
Pérasa ta vrádia mu psáchnontas ta chádia mu
pu mu iches táksi ma se mía níchta ta ‘cha chási
Pérasa tis méres mu ke tis kaliméres mu
na tis pnígo sto kreváti, sto skotádi, ston kaimó
Άrage, sinechízo se ksanarotó
tha vrískame mazí mían ákri
Άrage, se séna pu éfiges miló
tha állazes gia mas to chárti
Esí ísun aftós pu ísun kath’ odón
sto drómo pu mas éfere sto chorismó aftón
To mavro ítan lefkó an to ‘lega egó
ki i epithimía mu gia séna apagoreftikó
Pérasa ta vrádia mu psáchnontas ta chádia mu
pu mu iches táksi ma se mía níchta ta cha chási
Pérasa tis méres mu ke tis kaliméres mu
na tis pnígo sto kreváti, sto skotádi, ston kaimó
Άrage, sinechízo se ksanarotó
tha vrískame mazí mían ákri
Άrage, se séna pu éfiges miló
tha állazes gia mas to chárti
|