Έλα μέσα απ’ το θόρυβο του δρόμου,
με τη φωνή του ταχυδρόμου.
Εγώ ακόμα σε περιμένω.
Έλα μέσα από στράτες σκονισμένες,
από αγάπες κουρασμένες.
Εγώ ακόμα σε περιμένω.
Έλα όπως θες, αρκεί να ‘ρθεις,
έλα όταν θα με θυμηθείς,
όταν θυμηθείς πόσον καιρό καρτερώ.
Έλα όπως θες, αρκεί να ‘ρθεις,
όταν όλα πια τα βαρεθείς.
Έλα να μου πεις και να σου πω
“σ’ αγαπώ”.
Έλα απ’ τους λησμονημένους δρόμους,
από τους γιατρεμένους πόνους.
Εγώ ακόμα σε περιμένω.
Έλα μ’ ένα τριαντάφυλλο του Μάη,
μ’ ένα τραγούδι που πονάει.
Εγώ ακόμα σε περιμένω.
|
Έla mésa ap’ to thórivo tu drómu,
me ti foní tu tachidrómu.
Egó akóma se periméno.
Έla mésa apó strátes skonisménes,
apó agápes kurasménes.
Egó akóma se periméno.
Έla ópos thes, arki na ‘rthis,
éla ótan tha me thimithis,
ótan thimithis póson keró karteró.
Έla ópos thes, arki na ‘rthis,
ótan óla pia ta varethis.
Έla na mu pis ke na su po
“s’ agapó”.
Έla ap’ tus lismoniménus drómus,
apó tus giatreménus pónus.
Egó akóma se periméno.
Έla m’ éna triantáfillo tu Mái,
m’ éna tragudi pu ponái.
Egó akóma se periméno.
|