|
Είμαι μόνος μου λείπεις πολύ
θέλω απόψε να έρθω εκεί
στου κορμιού σου να χαθώ τη τρικυμία
Αρρωσταίνω μαζί σου εγώ
απ’τα όρια θέλω να βγω
και να κάνω μια τρελή παρανομία
Άρρωστες νύχτες περνάω εγώ μακριά σου
πόσο μου λείπει απόψε η αγκαλιά σου
Άρρωστες νύχτες περνάω εγώ μακριά σου
ότι κι αν γίνει θα έρθω κοντά σου
Τέρμα γκάζι πατάω ξανά
κι η μορφή σου να φεύγει μπροστά
μες στην κόλαση της νύχτας τρελαμένος
Δε με νοιάζει για ότι συμβεί
κι αν με δούνε θα πούνε πολλοί
να ο Γιώργος που γυρνάει ερωτευμένος
Άρρωστες νύχτες περνάω εγώ μακριά σου
πόσο μου λείπει απόψε η αγκαλιά σου
Άρρωστες νύχτες περνάω εγώ μακριά σου
ότι κι αν γίνει θα έρθω κοντά σου
|
Ime mónos mu lipis polí
thélo apópse na értho eki
stu kormiu su na chathó ti trikimía
Arrosteno mazí su egó
ap’ta ória thélo na vgo
ke na káno mia trelí paranomía
Άrrostes níchtes pernáo egó makriá su
póso mu lipi apópse i agkaliá su
Άrrostes níchtes pernáo egó makriá su
óti ki an gini tha értho kontá su
Térma gkázi patáo ksaná
ki i morfí su na fevgi brostá
mes stin kólasi tis níchtas trelaménos
De me niázi gia óti simvi
ki an me dune tha pune polli
na o Giórgos pu girnái erotevménos
Άrrostes níchtes pernáo egó makriá su
póso mu lipi apópse i agkaliá su
Άrrostes níchtes pernáo egó makriá su
óti ki an gini tha értho kontá su
|
