|
Όλο με πληγώνεις, όλο με πικραίνεις,
δεν καταλαβαίνεις πόσο με πονάς
και αντί να λιώνεις από την ντροπή σου
έχεις και το θράσος να μου αντιμιλάς!
Μα έχεις άρρωστη ψυχή
γι’ αυτό δεν ξέρεις τι θα πει
να λες “συγγνώμη” και να νιώθεις ενοχή,
έχεις μια άρρωστη ψυχή γι’ αυτό και όλη σου η ζωή
είν’ ένα ψέμα δίχως τέλος και αρχή!
Άρρωστη ψυχή, δεν ξέρεις ούτε καν εσύ τι θέλεις,
άρρωστη ψυχή, μη με χτυπάς,
άρρωστη ψυχή, δεν ξέρεις μέσα σου ψυχή αν έχεις,
άρρωστη ψυχή, με τυραννάς!
Μ’ έχεις πια κουράσει με τα σφάλματά σου,
απ’ τη μια μου δείχνεις ότι μ’ αγαπάς
και την άλλη μέρα μ’ έχεις πια ξεχάσει
κι ούτε για τους τύπους δεν τηλεφωνάς!
|
Όlo me pligónis, ólo me pikrenis,
den katalavenis póso me ponás
ke antí na liónis apó tin ntropí su
échis ke to thrásos na mu antimilás!
Ma échis árrosti psichí
gi’ aftó den kséris ti tha pi
na les “singnómi” ke na nióthis enochí,
échis mia árrosti psichí gi’ aftó ke óli su i zoí
in’ éna pséma díchos télos ke archí!
Άrrosti psichí, den kséris ute kan esí ti thélis,
árrosti psichí, mi me chtipás,
árrosti psichí, den kséris mésa su psichí an échis,
árrosti psichí, me tirannás!
M’ échis pia kurási me ta sfálmatá su,
ap’ ti mia mu dichnis óti m’ agapás
ke tin álli méra m’ échis pia ksechási
ki ute gia tus típus den tilefonás!
|
