Άσ’ τους ανθρώπους να φωνάζουνε ζήτω
Να σηκώνουν κεφάλι
Και να σκύβουν ξανά
‘Ασ’ τους ανθρώπους τους βαριέμαι και πλήττω
Μια ζωή θεωρίες
Και καρδιά πουθενά
Χαμογέλα μου εσύ
Κι ας τον κόσμο να ζει
Στο δικό του βασίλειο
Χαμογέλα να δω
Στα χειλάκια τα δυο
Ένα ολόκληρο ήλιο
Άσ’ τους ανθρώπους τη δουλειά τους να κάνουν
Να φωνάζουνε ζήτω
Ν’ ανεβαίνουν ψηλά
Άσ’ τους ανθρώπους τώρα πια δε με πιάνουν
Τα όνειρά τους τα κούφια
Που ‘ναι τόσα πολλά
|
Άs’ tus anthrópus na fonázune zíto
Na sikónun kefáli
Ke na skívun ksaná
‘As’ tus anthrópus tus variéme ke plítto
Mia zoí theoríes
Ke kardiá puthená
Chamogéla mu esí
Ki as ton kósmo na zi
Sto dikó tu vasílio
Chamogéla na do
Sta chilákia ta dio
Έna olókliro ílio
Άs’ tus anthrópus ti duliá tus na kánun
Na fonázune zíto
N’ anevenun psilá
Άs’ tus anthrópus tóra pia de me piánun
Ta ónirá tus ta kufia
Pu ‘ne tósa pollá
|