Ώρα γλυκιά ώρα τρελή
ένα λουλούδι το φουστάνι στο χαλί
ώρα γλυκιά, ώρα τρελή
γίνε λουλούδι και γεράνι και πουλί
Μέσα απ’ το πουκάμισό σου μια βαθιά λαβωματιά
άσε με να τη φιλήσω μην πονέσεις πια
μέσα απ’ το παράπονό σου η πικρή μου η ματιά
άσε με να σ’ αγαπήσω να μην κλάψεις πια.
Σβήσε το φως, φέρ’ τη νυχτιά
να σεργιανίσω αγκαλιά με τη φωτιά:
δρόμος μακρύς, δρόμος χρυσός
έγινα βέργα, κύκλωσέ με σαν κισσός.
|
Ώra glikiá óra trelí
éna luludi to fustáni sto chalí
óra glikiá, óra trelí
gine luludi ke geráni ke pulí
Mésa ap’ to pukámisó su mia vathiá lavomatiá
áse me na ti filíso min ponésis pia
mésa ap’ to paráponó su i pikrí mu i matiá
áse me na s’ agapíso na min klápsis pia.
Svíse to fos, fér’ ti nichtiá
na sergianíso agkaliá me ti fotiá:
drómos makrís, drómos chrisós
égina vérga, kíklosé me san kissós.
|