Είχες βάλει δυο γιασεμιά
μες στα μαλλιά μου σαν άστρα
Κι όρκο μου ‘χεις δώσει βαρύ
λύπη πια να μη μας βρει
Μα μια νύχτα μες στην βροχή
δίχως πια ψυχή
Πήρα το στερνό σου φιλί
δεν μ’ αγάπησες πολύ
Ασημοφέγγαρο σβησμένο
Στον ουρανό τον ματωμένο
την σκιά σου τώρα κυνηγώ
Ίσως κάποια μέρα να ‘ρθεις
Αν τον λόγο σου θυμηθείς
Καίγανε τα χείλη φωτιά
μια πυρκαγιά στην καρδιά μου
Κι ήταν η ματιά σου θολή
σαν θαμπή ανατολή
Κι η πικρή εκείνη η βραδιά
που ‘φυγες μακριά
Έγινε το αίμα νερό
χρόνια να σε καρτερώ
|
Iches váli dio giasemiá
mes sta malliá mu san ástra
Ki órko mu ‘chis dósi varí
lípi pia na mi mas vri
Ma mia níchta mes stin vrochí
díchos pia psichí
Píra to sternó su filí
den m’ agápises polí
Asimoféngaro svisméno
Ston uranó ton matoméno
tin skiá su tóra kinigó
Ίsos kápia méra na ‘rthis
An ton lógo su thimithis
Kegane ta chili fotiá
mia pirkagiá stin kardiá mu
Ki ítan i matiá su tholí
san thabí anatolí
Ki i pikrí ekini i vradiá
pu ‘figes makriá
Έgine to ema neró
chrónia na se karteró
|