Στου Ασπρομόντε τις πλαγιές και στο χωριό Ροχούδι
μέσα από τα χαλάσματα ακούγεται τραγούδι
αν πλησιάσεις θα τους δεις, μαέστροι αποθαμένοι
πίνουν ομίχλη για κρασί, σου μοιάζουν μεθυσμένοι.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Κιθάρα παίζει ο De André με πεταχτά ακόρντα
κι ο Pirandello λάμπει δες στου σαρκασμού τα δόντια
ο Cesare απόμακρος βαρύ τσιγάρο στρίβει
όλα τα πάθη του έριξε σε πέτρινο λιοτρίβι.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Αέρας παίρνει τον αχό και γρήγορα τα νέα
φτάνουν στου Βούα το γιαλό και στην Αμεντολέα
θα `ρθουν οι συβαρίτισσες κι αυτές ξετρελαμένες
φτεροκοπάνε, φτάνουνε γυμνές και μυρωμένες.
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λέο
Λαριόλα ριόλα λα, Λαριόλα λα.
Κι ένας βοσκός αμέριμνος που πρόβατα γκρεκίζει
“madonna mia” μουρμουρά το δρόμο συνεχίζει
δεν ξέρει από ρήγματα, δεν βλέπει εφιάλτες
κι ούτε γνωρίζει πως κρατά όλη την γη στις πλάτες.
|
Stu Aspromónte tis plagiés ke sto chorió Rochudi
mésa apó ta chalásmata akugete tragudi
an plisiásis tha tus dis, maéstri apothaméni
pínun omíchli gia krasí, su miázun methisméni.
Larióla rióla la, Larióla léo
Larióla rióla la, Larióla la.
Kithára pezi o De André me petachtá akórnta
ki o Pirandello lábi des stu sarkasmu ta dóntia
o Cesare apómakros varí tsigáro strívi
óla ta páthi tu érikse se pétrino liotrívi.
Larióla rióla la, Larióla léo
Larióla rióla la, Larióla la.
Aéras perni ton achó ke grígora ta néa
ftánun stu Oua to gialó ke stin Amentoléa
tha `rthun i sivarítisses ki aftés ksetrelaménes
fterokopáne, ftánune gimnés ke miroménes.
Larióla rióla la, Larióla léo
Larióla rióla la, Larióla la.
Ki énas voskós amérimnos pu próvata gkrekízi
“madonna mia” murmurá to drómo sinechízi
den kséri apó rígmata, den vlépi efiáltes
ki ute gnorízi pos kratá óli tin gi stis plátes.
|