Μου ’λειψες, αγάπη μου, κι απόψε,
σύννεφα σκεπάσαν την καρδιά
και βγήκανε τα όνειρα στους δρόμους
να κάνουνε παρέα στη βραδιά.
Μόνος μου δεν ξέρω που να πάω,
γίνεται ο κόσμος πιο μικρός.
Για σένα όλο θέλω να μιλάω
και νιώθω μακριά σου σαν τρελός.
Αστέρι μου, μη χάνεσαι στη νύχτα,
εγώ είμαι ο δικός σου ουρανός.
Αστέρι μου, στο πλάι μου ξενύχτα
κι αγάπα με να νιώθω δυνατός,
εγώ είμαι ο δικός σου ουρανός.
Μου ’λειψες και χάνω την ψυχή μου,
βλέμμα καρφωμένο στο κενό.
Τραγούδια πονεμένα μ’ αρρωσταίνουν,
νομίζω ότι είσαι κάπου εδώ.
Λέω πως την πόρτα θα χτυπήσεις,
να ’ρθεις να μου πεις πως μ’ αγαπάς,
τα μάτια μου με φως να τα γεμίσεις
και μες στην αγκαλιά μου να σκορπάς.
Αστέρι μου, μη χάνεσαι στη νύχτα,
εγώ είμαι ο δικός σου ουρανός.
Αστέρι μου, στο πλάι μου ξενύχτα
κι αγάπα με να νιώθω δυνατός,
εγώ είμαι ο δικός σου ουρανός.
|
Mu ’lipses, agápi mu, ki apópse,
sínnefa skepásan tin kardiá
ke vgíkane ta ónira stus drómus
na kánune paréa sti vradiá.
Mónos mu den kséro pu na páo,
ginete o kósmos pio mikrós.
Gia séna ólo thélo na miláo
ke niótho makriá su san trelós.
Astéri mu, mi chánese sti níchta,
egó ime o dikós su uranós.
Astéri mu, sto plái mu kseníchta
ki agápa me na niótho dinatós,
egó ime o dikós su uranós.
Mu ’lipses ke cháno tin psichí mu,
vlémma karfoméno sto kenó.
Tragudia poneména m’ arrostenun,
nomízo óti ise kápu edó.
Léo pos tin pórta tha chtipísis,
na ’rthis na mu pis pos m’ agapás,
ta mátia mu me fos na ta gemísis
ke mes stin agkaliá mu na skorpás.
Astéri mu, mi chánese sti níchta,
egó ime o dikós su uranós.
Astéri mu, sto plái mu kseníchta
ki agápa me na niótho dinatós,
egó ime o dikós su uranós.
|