Στα Άνω Πετράλωνα
σε είδα μ’ έναν άλλονα
καθόσασταν στο γαλλικό
και τρώγατε μοσχάρι ωμό
Άφησα στον Ζέφυρο
τα όνειρά μου ενέχυρο
βαθιά ανάσα πήρα
κι εμφανίστηκα μπροστά σου
Και με κοίταζες λες κι ήμουν ατάρι
που βρήκες έπειτα από χρόνια στο πατάρι
τι θέση έχω στη ζωή σου
ένα παλιό παιχνίδι από τη συλλογή σου
Δεν περνάει μια μέρα
περπατάω στο Θησείο
κι από το λεωφορείο
κατεβαίνεις αγκαλιά με άλλον
Αχ τι συγκυρία
είναι τόση η αμηχανία
μα τα βλέμματα είναι βλέμματα
ποτέ δεν λένε ψέμματα
Κρατιόσασταν από το χέρι
στα ίδια μέρη
που έλεγες πως είχες πάει μόνο μ’ εμένα
όμως για σένα
είναι παιχνίδια κι είναι όλα ίδια
|
Sta Άno Petrálona
se ida m’ énan állona
kathósastan sto gallikó
ke trógate moschári omó
Άfisa ston Zéfiro
ta ónirá mu enéchiro
vathiá anása píra
ki emfanístika brostá su
Ke me kitazes les ki ímun atári
pu vríkes épita apó chrónia sto patári
ti thési écho sti zoí su
éna palió pechnídi apó ti sillogí su
Den pernái mia méra
perpatáo sto Thisio
ki apó to leoforio
katevenis agkaliá me állon
Ach ti sigkiría
ine tósi i amichanía
ma ta vlémmata ine vlémmata
poté den léne psémmata
Kratiósastan apó to chéri
sta ídia méri
pu éleges pos iches pái móno m’ eména
ómos gia séna
ine pechnídia ki ine óla ídia
|