|
Έπαιξαν τ’ αστέρια το πιο δύσκολο χαρτί
Τώρα οι ευχές μένουν στα χέρια
και πληγώνουν σαν μαχαίρια
Μέσα στο σκοτάδι φέγγει σπίθα μακρινή
Τώρα όσο η νύχτα θα βαθαίνει
η φωτιά μου θ’ ανεβαίνει
Πάντα θ’ανεβαίνει
Πέρασ’ απ’ το σπίτι σου, δεν ήτανε κανείς,
μόνο τα φύλλα ξεραμένα που περίμεναν εσένα
Κάθησα στην πόρτα σου και πιάνει μια βροχή
Όλα τα δάκρυα του Χειμώνα
κομματιάζονται στο χώμα
Δάκρυα του Χειμώνα
Έλεγα στον ύπνο μου την ίδια προσευχή,
πως κάποια μέρα θα ενωθούμε
σαν φωνές που τραγουδούνε
Πάντα στ’ όνειρό μου ακούω την ίδια μουσική
Όσο σε ψάχνω δυναμώνει
σαν γιορτή που μεγαλώνει
Όλο μεγαλώνει
Φύσηξε ο άνεμος, μου πήρε την ψυχή,
γύρω την σκόρπισε σαν σκόνη,
σαν σκουπίδια στο μπαλκόνι
Κοίτα πώς χορεύουν τα λουλούδια στην αυλή
Σαν κορίτσια ερωτευμένα
με συγγνώμες φορτωμένα
Ξενυχτούν για σένα
|
Έpeksan t’ astéria to pio dískolo chartí
Tóra i efchés ménun sta chéria
ke pligónun san macheria
Mésa sto skotádi féngi spítha makriní
Tóra óso i níchta tha vatheni
i fotiá mu th’ aneveni
Pánta th’aneveni
Péras’ ap’ to spíti su, den ítane kanis,
móno ta fílla kseraména pu perímenan eséna
Káthisa stin pórta su ke piáni mia vrochí
Όla ta dákria tu Chimóna
kommatiázonte sto chóma
Dákria tu Chimóna
Έlega ston ípno mu tin ídia prosefchí,
pos kápia méra tha enothume
san fonés pu tragudune
Pánta st’ óniró mu akuo tin ídia musikí
Όso se psáchno dinamóni
san giortí pu megalóni
Όlo megalóni
Físikse o ánemos, mu píre tin psichí,
giro tin skórpise san skóni,
san skupídia sto balkóni
Kita pós chorevun ta luludia stin avlí
San korítsia erotevména
me singnómes fortoména
Ksenichtun gia séna
|
