Στον ένα τοίχο θα μπει κορνίζα
κι ένας καθρέφτης με χίλια γκρίζα
Στον άλλο τοίχο θα μπουν καράβια
που τα κεντήσαν πνιγμένα βράδια
Διπλό σκοτάδι, μονό σεντόνι
η μοναξιά μου κρεβάτι στρώνει
Κι ο ύπνος παίρνει το μονοπάτι
για το δικό σου το σκαλοπάτι
Άτιμα τα πράγματα
Άτιμα τα χρόνια
(Τη ζωή που μου ‘ταξες
περιμένω ακόμα)
Στο χολ θα βάλω μια σιφονιέρα
Και στα συρτάρια τον πρώτο αέρα
Που θα με κάνει να δω το σπίτι
να καίγεται όλο σ’ ένα ξενύχτι
Εσύ θα είσαι φωτογραφία
θολά τα μάτια, θολά τοπία
το φως θ’ ανάβω, το φως θα σβήνω
θα στέκεις πάντα στο κομοδίνο
Άτιμα τα πράγματα
άτιμα τα χρόνια
Τη ζωή που μου ‘ταξες
περιμένω ακόμα
|
Ston éna ticho tha bi korníza
ki énas kathréftis me chília gkríza
Ston állo ticho tha bun karávia
pu ta kentísan pnigména vrádia
Dipló skotádi, monó sentóni
i monaksiá mu kreváti stróni
Ki o ípnos perni to monopáti
gia to dikó su to skalopáti
Άtima ta prágmata
Άtima ta chrónia
(Ti zoí pu mu ‘takses
periméno akóma)
Sto chol tha válo mia sifoniéra
Ke sta sirtária ton próto aéra
Pu tha me káni na do to spíti
na kegete ólo s’ éna kseníchti
Esí tha ise fotografía
tholá ta mátia, tholá topía
to fos th’ anávo, to fos tha svíno
tha stékis pánta sto komodíno
Άtima ta prágmata
átima ta chrónia
Ti zoí pu mu ‘takses
periméno akóma
|