Φωνάζουν οι βραδιές τις λέξεις που δεν λες
το άγουρο φιλί σου
φωνάζουν οι ματιές κι ο πρώτος μας καφές
που παίρνεις πια μαζί σου
παίρνω δύναμη απ’ ό,τι αγαπώ
κι αντοχή να κομματιάσω ό,τι μισώ.
Αύριο, αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο
αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο.
Σωπαίνουν οι σφυγμοί και γίνεται η στιγμή
αιώνας μες στο χρόνο
σωπαίνει κι η ψυχή και θέλει απ’ το κορμί
να φύγει δίχως πόνο
παίρνω δύναμη απ’ ό,τι αγαπώ
κι αντοχή να κομματιάσω ό,τι μισώ.
Αύριο, αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο
αργά ή γρήγορα όλα τελειώνουν
αύριο, όλα ζουν μέσα μου όσα με ματώνουν
αύριο, όμως το τελευταίο λεπτό λέω δεν μπορώ
ασ’ το για αύριο.
|
Fonázun i vradiés tis léksis pu den les
to águro filí su
fonázun i matiés ki o prótos mas kafés
pu pernis pia mazí su
perno dínami ap’ ó,ti agapó
ki antochí na kommatiáso ó,ti misó.
Avrio, argá í grígora óla teliónun
avrio, óla zun mésa mu ósa me matónun
avrio, ómos to telefteo leptó léo den boró
as’ to gia avrio
argá í grígora óla teliónun
avrio, óla zun mésa mu ósa me matónun
avrio, ómos to telefteo leptó léo den boró
as’ to gia avrio.
Sopenun i sfigmi ke ginete i stigmí
eónas mes sto chróno
sopeni ki i psichí ke théli ap’ to kormí
na fígi díchos póno
perno dínami ap’ ó,ti agapó
ki antochí na kommatiáso ó,ti misó.
Avrio, argá í grígora óla teliónun
avrio, óla zun mésa mu ósa me matónun
avrio, ómos to telefteo leptó léo den boró
as’ to gia avrio
argá í grígora óla teliónun
avrio, óla zun mésa mu ósa me matónun
avrio, ómos to telefteo leptó léo den boró
as’ to gia avrio.
|