Αυτά τα χείλη κάποτε μιλούσανε για μένα
Αυτά τα μάτια μ’ έβλεπαν μ’ αγάπη αληθινή
Αυτά τα χέρια κάποτε μ’ αγκάλιασαν δεμένα
Και από θαύμα ανοίξανε μια νύχτα οι ουρανοί.
Αυτά τα χείλη, αυτά τα χείλη
Μιλήσαν κάποτε για μας μ’ ελπίδες
Μα σβήσαν όλα σ’ αυτά τα χείλη
Και γίναν ξαφνικά φωτοβολίδες.
Απ’ την αρχή η αγάπη μας ήταν φαρμακωμένη
Μα τίποτα δεν έδειχνε το τέλος το κακό
Και η καρδιά μας που έμεινε για πάντα διψασμένη
Βρήκε απ΄την κόλαση νερό κι από τον χωρισμό.
Αυτά τα χείλη, αυτά τα χείλη
Μιλήσαν κάποτε για μας μ’ ελπίδες
Μα σβήσαν όλα σ’ αυτά τα χείλη
Και γίναν ξαφνικά φωτοβολίδες.
|
Aftá ta chili kápote milusane gia ména
Aftá ta mátia m’ évlepan m’ agápi alithiní
Aftá ta chéria kápote m’ agkáliasan deména
Ke apó thafma aniksane mia níchta i urani.
Aftá ta chili, aftá ta chili
Milísan kápote gia mas m’ elpídes
Ma svísan óla s’ aftá ta chili
Ke ginan ksafniká fotovolídes.
Ap’ tin archí i agápi mas ítan farmakoméni
Ma típota den édichne to télos to kakó
Ke i kardiá mas pu émine gia pánta dipsasméni
Oríke ap΄tin kólasi neró ki apó ton chorismó.
Aftá ta chili, aftá ta chili
Milísan kápote gia mas m’ elpídes
Ma svísan óla s’ aftá ta chili
Ke ginan ksafniká fotovolídes.
|