Δώδεκα μήνες μακριά σου πέρασαν
μόνο φαρμάκι στην καρδιά μου κέρασαν,
γι’ αυτό παρήγγειλα μια τούρτα με κεράσι
η μοναξιά μου την επέτειο να γιορτάσει.
Ξάφνου σβήνει το κερί, είν’ η πόρτα ανοιχτή
εμφανίζεσαι εσύ, εσύ, εσύ…
Είσ’ απάτη, αυταπάτη
του μυαλού μου η αντίδραση που δε σε ξεχνά.
Είσ’ απάτη, αυταπάτη
μια παραίσθηση που παίρνει σάρκα και οστά.
Δώδεκα μήνες μακριά σου εκπέμπω sos
μες το μυαλό μου η μορφή σου διαρκώς,
αυτό το πάρτι το ετοίμασα για σένα
απ’ την απουσία σου είναι όλα μπερδεμένα.
Ξάφνου σβήνει το κερί, είν’ η πόρτα ανοιχτή
εμφανίζεσαι εσύ, εσύ, εσύ…
Είσ’ απάτη, αυταπάτη
του μυαλού μου η αντίδραση που δε σε ξεχνά.
Είσ’ απάτη, αυταπάτη
μια παραίσθηση που παίρνει σάρκα και οστά.
|
Dódeka mínes makriá su pérasan
móno farmáki stin kardiá mu kérasan,
gi’ aftó paríngila mia turta me kerási
i monaksiá mu tin epétio na giortási.
Ksáfnu svíni to kerí, in’ i pórta anichtí
emfanízese esí, esí, esí…
Is’ apáti, aftapáti
tu mialu mu i antídrasi pu de se ksechná.
Is’ apáti, aftapáti
mia paresthisi pu perni sárka ke ostá.
Dódeka mínes makriá su ekpébo sos
mes to mialó mu i morfí su diarkós,
aftó to párti to etimasa gia séna
ap’ tin apusía su ine óla berdeména.
Ksáfnu svíni to kerí, in’ i pórta anichtí
emfanízese esí, esí, esí…
Is’ apáti, aftapáti
tu mialu mu i antídrasi pu de se ksechná.
Is’ apáti, aftapáti
mia paresthisi pu perni sárka ke ostá.
|