Εγώ αφήνομαι στην τύχη,
όπως με σένα, απ’ την αρχή.
Κι έτσι γραφτήκανε οι στίχοι
κι είναι αλήθεια κάθε στροφή.
Κι αυτό το λάθος το ξανακάνω,
δική μου η ζωή.
Αυτό το λάθος το ξανακάνω
αύριο το πρωί.
Εγώ χαρίζομαι και δίνω
και δε με νοιάζει που θα μου βγει.
Λάθος ή όχι, σου αφήνω
στα δάχτυλά σου μια ζωή.
Κι αυτό το λάθος το ξανακάνω,
δική μου η ζωή.
Αυτό το λάθος το ξανακάνω
φτάνει να είσαι εσύ.
Κι αυτό το λάθος το ξανακάνω,
δική μου η ζωή.
Αυτό το λάθος το ξανακάνω
αύριο το πρωί.
Κι αυτό το λάθος το ξανακάνω,
δική μου η ζωή.
Αυτό το λάθος το ξανακάνω
φτάνει να είσαι εσύ
Εσύ..
|
Egó afínome stin tíchi,
ópos me séna, ap’ tin archí.
Ki étsi graftíkane i stíchi
ki ine alíthia káthe strofí.
Ki aftó to láthos to ksanakáno,
dikí mu i zoí.
Aftó to láthos to ksanakáno
avrio to pri.
Egó charízome ke díno
ke de me niázi pu tha mu vgi.
Láthos í óchi, su afíno
sta dáchtilá su mia zoí.
Ki aftó to láthos to ksanakáno,
dikí mu i zoí.
Aftó to láthos to ksanakáno
ftáni na ise esí.
Ki aftó to láthos to ksanakáno,
dikí mu i zoí.
Aftó to láthos to ksanakáno
avrio to pri.
Ki aftó to láthos to ksanakáno,
dikí mu i zoí.
Aftó to láthos to ksanakáno
ftáni na ise esí
Esí..
|