Αυτό το λένε χωρισμό
Μα εγώ το λέω μαχαιριά
Φεύγεις και μες στον χαλασμό
Τα πάντα λιώνουν σαν κεριά
Έχει η ανάσα μου κοπεί
Νιώθω πως πέφτω στο κενό
Με κουρελιάζει σαν χαρτί
Γιατί γιατί
Γιατί σημάδεψες την ύπαρξή μου
Και το σημάδι σου μου το `κανες πληγή
Γιατί καρφώθηκες μες στη ψυχή μου
Γιατί μ’ αφήνεις και γκρεμίζεται όλη η γη
Αυτό το λένε χωρισμό
Μα εγώ το λέω συμφορά
Φεύγεις και μέσα στον σεισμό
Γκρεμίζονται όλα στη σειρά
Είχα σε σένα βασιστεί
Μ’ έκανες να σ’ εμπιστευτώ
Τώρα με διώχνεις σαν ληστή
Γιατί γιατί
|
Aftó to léne chorismó
Ma egó to léo macheriá
Fevgis ke mes ston chalasmó
Ta pánta liónun san keriá
Έchi i anása mu kopi
Niótho pos péfto sto kenó
Me kureliázi san chartí
Giatí giatí
Giatí simádepses tin íparksí mu
Ke to simádi su mu to `kanes pligí
Giatí karfóthikes mes sti psichí mu
Giatí m’ afínis ke gkremízete óli i gi
Aftó to léne chorismó
Ma egó to léo simforá
Fevgis ke mésa ston sismó
Gkremízonte óla sti sirá
Icha se séna vasisti
M’ ékanes na s’ ebisteftó
Tóra me dióchnis san listí
Giatí giatí
|