Δε γίνεται αλλιώς
είναι όλα γραμμένα,
η αλήθεια στο φως,
η ματιά σου σε μένα.
Αρκεί μια στιγμή,
ρωγμή σ’ ένα γυάλινο βλέμμα,
δεν γίνεται αλλιώς,
όλα τα υπόλοιπα ψέμα.
Μην ψάξεις αλλού, εδώ ήμουν πάντα,
με άγνοια και θάρρος παιδιού μετά τα τριάντα.
Μην ψάξεις αλλού, εδώ ήμουν πάντα για σένα,
δεν γίνεται αλλιώς, όλα τα υπόλοιπα ψέμα.
Δε γίνεται αλλιώς
ακόμα μπορώ και δακρύζω
γι’ αυτό ζωντανεύω σκιές,
γι’ αυτό συνεχίζω.
Δεν είναι τριγμός
σε όνειρο ερειπωμένο,
δεν γίνεται αλλιώς,
ακόμα σφυρίζει το τρένο.
|
De ginete alliós
ine óla gramména,
i alíthia sto fos,
i matiá su se ména.
Arki mia stigmí,
rogmí s’ éna giálino vlémma,
den ginete alliós,
óla ta ipólipa pséma.
Min psáksis allu, edó ímun pánta,
me ágnia ke thárros pediu metá ta triánta.
Min psáksis allu, edó ímun pánta gia séna,
den ginete alliós, óla ta ipólipa pséma.
De ginete alliós
akóma boró ke dakrízo
gi’ aftó zontanevo skiés,
gi’ aftó sinechízo.
Den ine trigmós
se óniro eripoméno,
den ginete alliós,
akóma sfirízi to tréno.
|