|
Στάζουν βροχή τα μάτια μου,
ματώνει η καρδιά μου
έφυγες και χαθήκανε όλα τα όνειρά μου
Χειμώνιασε στον κόσμο μου,
δε θέλω πια κανέναν
Αφήστε με στον πόνο μου, δε ζω χωρίς εσένα
Αυτοί που δεν αγάπησαν
δεν ξέρουν από πόνο
που σαν Θεό σε λάτρεψα
και τώρα το πληρώνω…
Αυτοί που δεν αγάπησαν
εμένα να ρωτήσουν
σε τι φωτιές περπάτησα,
ποτέ μην αγαπήσουν…
Δίχως φεγγάρι έμεινα
και σβήσανε τ’ αστέρια,
όλα τα είχα δίπλα σου κι έμεινα μ’ άδεια χέρια,
Ο ουρανός συννέφιασε,
ορίζοντα δε βλέπω,
χωρίς εσένα, μάτια μου, δεν ξέρω πώς αντέχω…
Αυτοί που δεν αγάπησαν
δεν ξέρουν από πόνο
που σαν Θεό σε λάτρεψα
και τώρα το πληρώνω…
Αυτοί που δεν αγάπησαν
εμένα να ρωτήσουν
σε τι φωτιές περπάτησα,
ποτέ μην αγαπήσουν…
|
Stázun vrochí ta mátia mu,
matóni i kardiá mu
éfiges ke chathíkane óla ta ónirá mu
Chimóniase ston kósmo mu,
de thélo pia kanénan
Afíste me ston póno mu, de zo chorís eséna
Afti pu den agápisan
den ksérun apó póno
pu san Theó se látrepsa
ke tóra to pliróno…
Afti pu den agápisan
eména na rotísun
se ti fotiés perpátisa,
poté min agapísun…
Díchos fengári émina
ke svísane t’ astéria,
óla ta icha dípla su ki émina m’ ádia chéria,
O uranós sinnéfiase,
orízonta de vlépo,
chorís eséna, mátia mu, den kséro pós antécho…
Afti pu den agápisan
den ksérun apó póno
pu san Theó se látrepsa
ke tóra to pliróno…
Afti pu den agápisan
eména na rotísun
se ti fotiés perpátisa,
poté min agapísun…
|
