|
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
άλλον θα λένε Κωνσταντή κι άλλον Μιχάλη
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους γνωρίσεις πάλι
σ’ αυτόν τον κόσμο θα γυρνούν
με περηφάνια πιο μεγάλη
Αυτούς που βλέπεις πάλι θα τους ξαναΐδείς
θα τους μισήσεις πάλι
έναν μονάχα δε θα βρεις
τον πιο μικρό, τον πιο πικρό, τον πιο αγαπημένο
τον μοναχό, τον δυνατό και τον αντρειωμένο
Αυτόν δε θα τον ξανεΐδείς να τονε βασανίσεις
και τη μεγάλη του καρδιά να τηνε σκίσεις
αυτόν δε θα τον ξαναβρείς τι τον φυλάνε τ’ άστρα
τι τον φυλάει ο ήλιος του, τονε φυλάει το φεγγάρι
Αυτόν που `χει τη χάρη τον πιο μικρό
τον πιο πικρό και τον αγαπημένο
αυτόν μονάχα εγώ, μονάχα εγώ, εγώ προσμένω
|
Aftus pu vlépis páli tha tus ksanaΐdis
tha tus gnorísis páli
állon tha léne Konstantí ki állon Micháli
Aftus pu vlépis páli tha tus ksanaΐdis
tha tus gnorísis páli
s’ aftón ton kósmo tha girnun
me perifánia pio megáli
Aftus pu vlépis páli tha tus ksanaΐdis
tha tus misísis páli
énan monácha de tha vris
ton pio mikró, ton pio pikró, ton pio agapiméno
ton monachó, ton dinató ke ton antrioméno
Aftón de tha ton ksaneΐdis na tone vasanísis
ke ti megáli tu kardiá na tine skísis
aftón de tha ton ksanavris ti ton filáne t’ ástra
ti ton filái o ílios tu, tone filái to fengári
Aftón pu `chi ti chári ton pio mikró
ton pio pikró ke ton agapiméno
aftón monácha egó, monácha egó, egó prosméno
|
