Αχ, η ζήλια μου, η ζήλια κι η σελήνη μου
και το σπίρτο σου στα χείλια, μανταρίνι μου.
Αχ, η ζήλια μου, η ζήλια, πορτοκάλι μου
χάνω το μυαλό μου, χάνω το κεφάλι μου.
Κοίταξέ με μες στα μάτια
την αλήθεια πες
τώρα πες μου πως για πάντα
μόνο εμένα θες.
Κοίταξέ με μες στα μάτια
τώρα πες μου πως
μόνο εγώ για σένα υπάρχω
και η Πελοπόννησος.
Αχ, τα μήλα, οι εσπερίδες, τα λεμόνια τους
και η μύτη μου χωμένη στην κολόνια τους.
Αχ, η ζήλια μου, η ζήλια, ζεματίζομαι
κι όταν είμαστε μαζί κι όταν χωρίζουμε.
|
Ach, i zília mu, i zília ki i selíni mu
ke to spírto su sta chilia, mantaríni mu.
Ach, i zília mu, i zília, portokáli mu
cháno to mialó mu, cháno to kefáli mu.
Kitaksé me mes sta mátia
tin alíthia pes
tóra pes mu pos gia pánta
móno eména thes.
Kitaksé me mes sta mátia
tóra pes mu pos
móno egó gia séna ipárcho
ke i Pelopónnisos.
Ach, ta míla, i esperídes, ta lemónia tus
ke i míti mu choméni stin kolónia tus.
Ach, i zília mu, i zília, zematízome
ki ótan imaste mazí ki ótan chorízume.
|