|
Δεν είσαι απλά
κάποια που τόσο την ζήλεψα
κι ήθελα τόσα πολλά,
δεν είσαι απλά
αυτή που τόσα χρόνια περίμενα
κι άλλαξα λάθη παλιά
δεν είσαι απλά
μες το μυαλό μου παραίσθηση
δεν θα πεθάνω ξανά.
Ξέρω καλά είναι δική μου η ψευδαίσθηση
πως θα σε κάνω καλά.
Μα δεν μ’ ακουμπάς
δεν με κρατάς άλλο μέσα σου
τώρα πετάω ψηλά.
Δεν μ’ ακουμπάς
δεν με χτυπάνε οι σφαίρες σου
και όλα μου πάνε καλά.
Δεν με πονάς
ότι κι αν κάνεις δεν πιάνομαι
πως να γυρίσω ξανά.
Δεν μ’ ακουμπάς
παίρνω μαζί μου τα λάθη μου
έφυγα και είμαι καλά.
Ζήσε όπως θες
κάψε ζωή συναισθήματα
μέτρα μονάχα πληγές,
ζήσε όπως θες
όμως μακριά από τον δρόμο μου
τέλος οι νύχτες αυτές
που έμενα εδώ και για τους δυο
σε περίμενα μήπως και βρεις την καρδιά
να μ’ αγαπάς όσο κι εγώ σε αγάπησα
και ας το μετάνιωσα πια.
Μα δεν μ’ ακουμπάς
δεν με κρατάς άλλο μέσα σου
τώρα πετάω ψηλά.
Δεν μ’ ακουμπάς
δεν με χτυπάνε οι σφαίρες σου
και όλα μου πάνε καλά.
Δεν με πονάς
ότι κι αν κάνεις δεν πιάνομαι
πως να γυρίσω ξανά.
Δεν μ’ ακουμπάς
παίρνω μαζί μου τα λάθη μου
έφυγα και είμαι καλά.
|
Den ise aplá
kápia pu tóso tin zílepsa
ki íthela tósa pollá,
den ise aplá
aftí pu tósa chrónia perímena
ki állaksa láthi paliá
den ise aplá
mes to mialó mu paresthisi
den tha petháno ksaná.
Kséro kalá ine dikí mu i psevdesthisi
pos tha se káno kalá.
Ma den m’ akubás
den me kratás állo mésa su
tóra petáo psilá.
Den m’ akubás
den me chtipáne i sferes su
ke óla mu páne kalá.
Den me ponás
óti ki an kánis den piánome
pos na giríso ksaná.
Den m’ akubás
perno mazí mu ta láthi mu
éfiga ke ime kalá.
Zíse ópos thes
kápse zoí sinesthímata
métra monácha pligés,
zíse ópos thes
ómos makriá apó ton drómo mu
télos i níchtes aftés
pu émena edó ke gia tus dio
se perímena mípos ke vris tin kardiá
na m’ agapás óso ki egó se agápisa
ke as to metániosa pia.
Ma den m’ akubás
den me kratás állo mésa su
tóra petáo psilá.
Den m’ akubás
den me chtipáne i sferes su
ke óla mu páne kalá.
Den me ponás
óti ki an kánis den piánome
pos na giríso ksaná.
Den m’ akubás
perno mazí mu ta láthi mu
éfiga ke ime kalá.
|
