|
Από τα βάθη της ψυχής
κι από του νου τα ύψη
απ’ το βυθό της θάλασσας
ως τις βουνοκορφές
ψάχνω να σε βρω
Μια σφαίρα υγρή γύρω απ’ τη γη
μια ουράνια δεξαμενή
εκεί που λούζονται οι ψυχές
πριν να χαθούν στο σύμπαν
με ένα πήδο ένα πρωί
να μπω με μια βουτιά εκεί
απ’ τον βυθό, απ’ τον πάτο
να δω τα πάνω κάτω
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
Αχ, να σε βρω, αχ, να σε βρω
μόνο για λίγο να σε δω
ν’ ακούσω τη σκιά σου
να μου φωνάζει γεια σου
Ακούς στα δέντρα τα πουλιά
άνθρωποι είναι με φτερά
που φέρνουν τα μηνύματα
από τον άλλο κόσμο
Φυσάει αέρας στα κλαδιά
μου απαντούν ψιθυριστά
κι αυτό που ψάχνεις θα στο πουν
τα πιο βαθιά πηγάδια
Έψαξα γη και ουρανό
μια περπατώ και μια πετώ
στων δύο κόσμων το κενό
να βρω την χαραμάδα
Στα βάθη των ωκεανών
ακούω τον ήχο των σεισμών
κι από την γη που άνοιξε
περνάω στον κάτω κόσμο
να βρω όλα τα χαμένα
ίσως να βρω κι εσένα
|
Apó ta váthi tis psichís
ki apó tu nu ta ípsi
ap’ to vithó tis thálassas
os tis vunokorfés
psáchno na se vro
Mia sfera igrí giro ap’ ti gi
mia uránia deksamení
eki pu luzonte i psichés
prin na chathun sto síban
me éna pído éna pri
na bo me mia vutiá eki
ap’ ton vithó, ap’ ton páto
na do ta páno káto
na vro óla ta chaména
ísos na vro ki eséna
Ach, na se vro, ach, na se vro
móno gia lígo na se do
n’ akuso ti skiá su
na mu fonázi gia su
Akus sta déntra ta puliá
ánthropi ine me fterá
pu férnun ta minímata
apó ton állo kósmo
Fisái aéras sta kladiá
mu apantun psithiristá
ki aftó pu psáchnis tha sto pun
ta pio vathiá pigádia
Έpsaksa gi ke uranó
mia perpató ke mia petó
ston dío kósmon to kenó
na vro tin charamáda
Sta váthi ton okeanón
akuo ton ícho ton sismón
ki apó tin gi pu ánikse
pernáo ston káto kósmo
na vro óla ta chaména
ísos na vro ki eséna
|
