|
Εδώ που φτάσαμε αντίο να σου γράφω
δεν ήταν τίποτα σ’ ακούω να μου λες
στον τοίχο όνειρα σταμάτησα να βάφω
μέσα μου ακόμα δεν σταμάτησες να καις
Σε σένα πίστεψα, πώς μου ζητάς να φύγω;
Το τίποτά σου ανηφόρα και γκρεμός
Όποιος μου ζήτησε από σένα να ξεφύγω,
έγινε μέσα μου ανίκητος εχθρός
Αγάπη φώναζα πως είσαι δυνατή
Ζήτησα δίπλα σου να ζήσω μια στιγμή
Δε με κατάλαβες
Φεύγω για σένα, μα είναι κόμπος τα γιατί
Ρώτησα αν έφταιγα, η απάντηση σιωπή
Δε με κατάλαβες και δρόμο άλλαξες
Σε κάποιο όνειρο αν τύχει και βρεθούμε,
θα σε κρατήσω απ’ το χέρι σου σφιχτά
Όνειρο το ‘χα εμείς οι δυο να κρατηθούμε
Μετά ας μου ‘λεγες να φύγω μακριά
Αγάπη φώναζα πως είσαι δυνατή
Ζήτησα δίπλα σου να ζήσω μια στιγμή
Δε με κατάλαβες
Φεύγω για σένα, μα είναι κόμπος τα γιατί
Ρώτησα αν έφταιγα, η απάντηση σιωπή
Δε με κατάλαβες και δρόμο άλλαξες
Τον δρόμο σου άλλαξες
|
Edó pu ftásame antío na su gráfo
den ítan típota s’ akuo na mu les
ston ticho ónira stamátisa na váfo
mésa mu akóma den stamátises na kes
Se séna pístepsa, pós mu zitás na fígo;
To típotá su anifóra ke gkremós
Όpios mu zítise apó séna na ksefígo,
égine mésa mu aníkitos echthrós
Agápi fónaza pos ise dinatí
Zítisa dípla su na zíso mia stigmí
De me katálaves
Fevgo gia séna, ma ine kóbos ta giatí
Rótisa an éftega, i apántisi siopí
De me katálaves ke drómo állakses
Se kápio óniro an tíchi ke vrethume,
tha se kratíso ap’ to chéri su sfichtá
Όniro to ‘cha emis i dio na kratithume
Metá as mu ‘leges na fígo makriá
Agápi fónaza pos ise dinatí
Zítisa dípla su na zíso mia stigmí
De me katálaves
Fevgo gia séna, ma ine kóbos ta giatí
Rótisa an éftega, i apántisi siopí
De me katálaves ke drómo állakses
Ton drómo su állakses
|
