Άλλη μια φορά
με κοιτάς κι εγώ νιώθω σαν ξένη,
δεν είμαι νησί,
είμαι έρημος είμαι η Ελένη.
Μια του κλέφτη που ‘ρθε απ’ τη Βαγδάτη,
και μια έρωτες γεμάτη Ανατολή,
μια κι είναι η αγάπη μου φευγάτη,
και μια, κάποια τρέλα που `χα από παιδί.
Άλλη μια φορά
μου ζητάς και δεν έχω να δώσω,
δεν είμαι ζωή,
είμαι χρόνος και πάω να τελειώσω.
|
Άlli mia forá
me kitás ki egó niótho san kséni,
den ime nisí,
ime érimos ime i Eléni.
Mia tu kléfti pu ‘rthe ap’ ti Oagdáti,
ke mia érotes gemáti Anatolí,
mia ki ine i agápi mu fevgáti,
ke mia, kápia tréla pu `cha apó pedí.
Άlli mia forá
mu zitás ke den écho na dóso,
den ime zoí,
ime chrónos ke páo na telióso.
|