Με μια βαλίτσα αναμνήσεις
κι ένα τσιγάρο πόνο,
πήρα τους δρόμους μόνος μου
φυγάς σε ξένο κόσμο.
Σε μια γωνιά σαν στάθηκα
κοίταξα τι αφήνω
και η ματιά σου έλαμψε
σαν φλόγα μες στο κρύο.
Βαρδάρη φύσηξε να σβήσεις το φεγγάρι
να μη μπορώ να δω ο πόνος που με πάει
Φύσα να πάρεις ότι έμεινε από μένα
κι άφησε πίσω μακριά κάθε της ψέμα.
Στης Σαλονίκης τα στενά
ζητάω λίγη αγάπη
αυτή που μου κλεψες εσύ
και πέταξες στην άκρη
Για μια στιγμή σαν σκέφτηκα
πως ζούσα σε μια πλάνη
άδειασε ο κόσμος γύρω μου
και κύλησε ένα δάκρυ!
Βαρδάρη φύσηξε να σβήσεις το φεγγάρι
να μη μπορώ να δω ο πόνος που με πάει
Φύσα να πάρεις ότι έμεινε από μένα
κι άφησε πίσω μακριά κάθε της ψέμα.
|
Me mia valítsa anamnísis
ki éna tsigáro póno,
píra tus drómus mónos mu
figás se kséno kósmo.
Se mia goniá san státhika
kitaksa ti afíno
ke i matiá su élampse
san flóga mes sto krío.
Oardári físikse na svísis to fengári
na mi boró na do o pónos pu me pái
Físa na páris óti émine apó ména
ki áfise píso makriá káthe tis pséma.
Stis Saloníkis ta stená
zitáo lígi agápi
aftí pu mu klepses esí
ke pétakses stin ákri
Gia mia stigmí san skéftika
pos zusa se mia pláni
ádiase o kósmos giro mu
ke kílise éna dákri!
Oardári físikse na svísis to fengári
na mi boró na do o pónos pu me pái
Físa na páris óti émine apó ména
ki áfise píso makriá káthe tis pséma.
|