Πάνω στον τοίχο μια παλιά μου ζωγραφιά
που δεν κατάφερα ποτέ να την τελειώσω
πέρασαν χρόνια δε θυμάμαι τώρα πια
τι χρώμα είχε η αγκαλιά που ήθελα τόσο
πέρασαν χρόνια δε θυμάμαι τώρα πια
τι χρώμα είχε η αγκαλιά που ήθελα τόσο
Βαρύς χειμώνας μα εγώ θα καρτερώ
να ξανανθίσουν της αγάπης μου οι κήποι
θα την γυρεύω σαν το χώμα το νερό
σαν φυλαχτό που το ’χω χάσει θα μου λείπει
Πάνω στον τοίχο μια ανάμνηση μισή
γίνεται απρόσωπη σκιά όταν νυχτώνει
ο κόσμος πέλαγο κι αυτή ένα νησί
γι’αυτούς που διάλεξαν να είναι πάντα μόνοι
ο κόσμος πέλαγο κι αυτή ένα νησί
γι’αυτούς που διάλεξαν να είναι πάντα μόνοι
Βαρύς χειμώνας μα εγώ θα καρτερώ
να ξανανθίσουν της αγάπης μου οι κήποι
θα την γυρεύω σαν το χώμα το νερό
σαν φυλαχτό που το’χω χάσει θα μου λείπει
|
Páno ston ticho mia paliá mu zografiá
pu den katáfera poté na tin telióso
pérasan chrónia de thimáme tóra pia
ti chróma iche i agkaliá pu íthela tóso
pérasan chrónia de thimáme tóra pia
ti chróma iche i agkaliá pu íthela tóso
Oarís chimónas ma egó tha karteró
na ksananthísun tis agápis mu i kípi
tha tin girevo san to chóma to neró
san filachtó pu to ’cho chási tha mu lipi
Páno ston ticho mia anámnisi misí
ginete aprósopi skiá ótan nichtóni
o kósmos pélago ki aftí éna nisí
gi’aftus pu diáleksan na ine pánta móni
o kósmos pélago ki aftí éna nisí
gi’aftus pu diáleksan na ine pánta móni
Oarís chimónas ma egó tha karteró
na ksananthísun tis agápis mu i kípi
tha tin girevo san to chóma to neró
san filachtó pu to’cho chási tha mu lipi
|