Μες στο ποτό σε βλέπω κι απορώ
πόσο καιρό χρειάζεται μια αγάπη
να ξεχαστεί, ν’ αλλάξει ουρανό
να ξεθωριάσει στης καρδιάς το χάρτη
Βασανιστικά τα βράδια
μέσα σε μια πόλη άδεια
βασανιστικά περνάνε
πάντα πίσω με γυρνάνε
Βασανιστικά τα βράδια
στα δικά σου τα σημάδια
κύκλους τη ζωή μου κάνω
στην ανάμνησή σου πάνω
Φώτα θολά στους δρόμους που γυρνώ
φώτα θολά και μέσα στην καρδιά μου
στη κίτρινη ομίχλη αναζητώ
μια χαραμάδα φως στα όνειρά μου
Βασανιστικά τα βράδια
μέσα σε μια πόλη άδεια
βασανιστικά περνάνε
πάντα πίσω με γυρνάνε
Βασανιστικά τα βράδια
στα δικά σου τα σημάδια
κύκλους τη ζωή μου κάνω
στην ανάμνησή σου πάνω
|
Mes sto potó se vlépo ki aporó
póso keró chriázete mia agápi
na ksechasti, n’ alláksi uranó
na ksethoriási stis kardiás to chárti
Oasanistiká ta vrádia
mésa se mia póli ádia
vasanistiká pernáne
pánta píso me girnáne
Oasanistiká ta vrádia
sta diká su ta simádia
kíklus ti zoí mu káno
stin anámnisí su páno
Fóta tholá stus drómus pu girnó
fóta tholá ke mésa stin kardiá mu
sti kítrini omíchli anazitó
mia charamáda fos sta ónirá mu
Oasanistiká ta vrádia
mésa se mia póli ádia
vasanistiká pernáne
pánta píso me girnáne
Oasanistiká ta vrádia
sta diká su ta simádia
kíklus ti zoí mu káno
stin anámnisí su páno
|