Πέτα το καμάκι χτύπα πάνω στην πληγή
κοίτα κι ένας άλλος κόκκινο έχει το σπαθί
πέτα το καμάκι, πέτα το φαρμάκι
μη φοβάσαι που μιλώ
πέτα το κορμί σου, πέτα την ψυχή σου
και έλα κάτι να σου πω.
Βγάλε τα μαύρα πανιά
κράτα το χέρι μου σφιχτά
κι αν μας καρφώνουνε
κι αν μας σταυρώνουνε
και μας ματώνουν την καρδιά.
Τα πικρά μου μάτια, το πικρό μου το μυαλό
πέλαγο μεγάλο, πέλαγο αλαργινό
παίρνεις τη ζωή μου, παίρνεις τη φωνή μου
στην αγάπη την παλιά
όμως η καρδιά μου είναι σαν τα κάστρα
κι όλο σαν πουλί πετά.
|
Péta to kamáki chtípa páno stin pligí
kita ki énas állos kókkino échi to spathí
péta to kamáki, péta to farmáki
mi fováse pu miló
péta to kormí su, péta tin psichí su
ke éla káti na su po.
Ogále ta mavra paniá
kráta to chéri mu sfichtá
ki an mas karfónune
ki an mas stavrónune
ke mas matónun tin kardiá.
Ta pikrá mu mátia, to pikró mu to mialó
pélago megálo, pélago alarginó
pernis ti zoí mu, pernis ti foní mu
stin agápi tin paliá
ómos i kardiá mu ine san ta kástra
ki ólo san pulí petá.
|