Σάββατο βράδυ, μόλις έχει συμβεί
Το νιώθεις, το ξέρεις, αλλά δε το ‘χεις δει
Τ’ αμάξι κομμάτια και ‘συ προσπαθείς
Πως έγινε, να φανταστείς
Και γύρω σου, κόσμος που μαζεύεται αργά
Σε δείχνουν και μιλάνε σιγά
Και μες στο σκοτάδι, μια λάμψη θαλασσιά
Απίστευτη, τόση μοναξιά
Ο ήχος από τα φρένα και ένα χτύπημα μετά
Μικρές σταγόνες αίμα και σπασμένα γυαλιά
Τα φώτα αναμμένα, η μποτίλια σου πιο ‘κει
Στο ράδιο, απαλή μουσική
Απέραντοι κύκλοι και λόφοι από ψηλά
Έρχονται και φεύγουν απαλά
Ζεστά μεσημέρια, σε μιαν ακρογιαλιά
Σκοτάδι, λαμαρίνες και γυαλιά
Σάββατο βράδυ, μόλις έχει συμβεί
Το νιώθεις, το ξέρεις, αλλά δε το ‘χεις δει
Απλώνει η βενζίνη, τη γλυκιά της μυρωδιά
Αλλιώς φανταζόμουν τη βραδιά..
|
Sávvato vrádi, mólis échi simvi
To nióthis, to kséris, allá de to ‘chis di
T’ amáksi kommátia ke ‘si prospathis
Pos égine, na fantastis
Ke giro su, kósmos pu mazevete argá
Se dichnun ke miláne sigá
Ke mes sto skotádi, mia lámpsi thalassiá
Apístefti, tósi monaksiá
O íchos apó ta fréna ke éna chtípima metá
Mikrés stagónes ema ke spasména gialiá
Ta fóta anamména, i botília su pio ‘ki
Sto rádio, apalí musikí
Apéranti kíkli ke lófi apó psilá
Έrchonte ke fevgun apalá
Zestá mesiméria, se mian akrogialiá
Skotádi, lamarínes ke gialiá
Sávvato vrádi, mólis échi simvi
To nióthis, to kséris, allá de to ‘chis di
Aplóni i venzíni, ti glikiá tis mirodiá
Alliós fantazómun ti vradiá..
|