|
Τίποτα δεν έχω τελικά
από τ’ ουρανού τα υλικά
που ’θελε η καρδιά δυο διπλά φτερά
να πετάει σε μέρη μακρινά.
Τίποτα ώσπου φάνηκες εσύ,
δώσ’ μου των ματιών σου το κρασί
να μεθύσω μια, για όλα τα κορμιά
που ’χουνε στο δρόμο κουραστεί.
Βήμα βήμα, τοίχο τοίχο
η ζωή μου χρόνια περπατά.
Δώσε μου καρδιά να φύγω
απ’ αυτού του κόσμου τη σκιά.
Βήμα βήμα, τοίχο τοίχο
η ζωή μου χρόνια περπατά.
Δώσε μου καρδιά κι ανοίγω
της αγάπης τα διπλά φτερά.
Τίποτα δεν έζησα χωρίς
να φοβάμαι μην τσαλακωθείς,
γκρίζα μου καρδιά, που από τα γνωστά
λίγο πιο μπροστά δεν προχωρείς.
Τίποτα, μα βρέθηκες εσύ,
πάρε του κορμιού μου το χαρτί,
δίπλωσέ με μια, βάλε μου πανιά
κι άνοιξέ μου κύμα στη ζωή.
Βήμα βήμα, τοίχο τοίχο
η ζωή μου χρόνια περπατά.
Δώσε μου καρδιά να φύγω
απ’ αυτού του κόσμου τη σκιά.
Βήμα βήμα τοίχο τοίχο
η ζωή μου χρόνια περπατά.
Δώσε μου καρδιά κι ανοίγω
της αγάπης τα διπλά φτερά.
|
Típota den écho teliká
apó t’ uranu ta iliká
pu ’thele i kardiá dio diplá fterá
na petái se méri makriná.
Típota óspu fánikes esí,
dós’ mu ton matión su to krasí
na methíso mia, gia óla ta kormiá
pu ’chune sto drómo kurasti.
Oíma víma, ticho ticho
i zoí mu chrónia perpatá.
Dóse mu kardiá na fígo
ap’ aftu tu kósmu ti skiá.
Oíma víma, ticho ticho
i zoí mu chrónia perpatá.
Dóse mu kardiá ki anigo
tis agápis ta diplá fterá.
Típota den ézisa chorís
na fováme min tsalakothis,
gkríza mu kardiá, pu apó ta gnostá
lígo pio brostá den prochoris.
Típota, ma vréthikes esí,
páre tu kormiu mu to chartí,
díplosé me mia, vále mu paniá
ki ániksé mu kíma sti zoí.
Oíma víma, ticho ticho
i zoí mu chrónia perpatá.
Dóse mu kardiá na fígo
ap’ aftu tu kósmu ti skiá.
Oíma víma ticho ticho
i zoí mu chrónia perpatá.
Dóse mu kardiá ki anigo
tis agápis ta diplá fterá.
|
