Αν είναι τα τραγούδια μου
βαριά πληγώματα
δεν φταίω εγώ αγάπη μου
είναι βιώματα
Κι αν βάφω τους ορίζοντες
με μαύρα χρώματα
δεν φταίω εγώ αγάπη μου
είναι βιώματα
Βιώματα που πάντα με πονάνε
τα ξέχασα μα αυτά δε με ξεχνάνε
παντού με καταδιώκουνε
παντού με κυνηγάνε
βιώματα που πάντα με πονάνε
Αν κόβονται οι σκέψεις μου
σαν αποκόμματα
δεν φταίω εγώ αγάπη μου
είναι βιώματα
Κι αν παίρνω απ’ τα χέρια σου
αποτυπώματα
δεν φταίω εγώ αγάπη μου
είναι βιώματα
Βιώματα που πάντα με πονάνε
τα ξέχασα μα αυτά δε με ξεχνάνε
παντού με καταδιώκουνε
παντού με κυνηγάνε
βιώματα που πάντα με πονάνε
|
An ine ta tragudia mu
variá pligómata
den fteo egó agápi mu
ine viómata
Ki an váfo tus orízontes
me mavra chrómata
den fteo egó agápi mu
ine viómata
Iómata pu pánta me ponáne
ta kséchasa ma aftá de me ksechnáne
pantu me katadiókune
pantu me kinigáne
viómata pu pánta me ponáne
An kóvonte i sképsis mu
san apokómmata
den fteo egó agápi mu
ine viómata
Ki an perno ap’ ta chéria su
apotipómata
den fteo egó agápi mu
ine viómata
Iómata pu pánta me ponáne
ta kséchasa ma aftá de me ksechnáne
pantu me katadiókune
pantu me kinigáne
viómata pu pánta me ponáne
|