Βρήκα μια τρύπα στο χρόνο της μέρας
σε μέγεθος βέρας
Και τάισα τον εαυτό μου
μακριά απ’ το κυνηγητό μου
Πήρα καφέ πήρα γλυκό
καθώς τη στέρηση ελαττώνω
Πάνω στο πιάτο το λευκό
ίχνη από μαύρο δάσος λιώνω
Με συγχωρείς, που ήμουν με σένανε χωρίς
Με συγχωρείς
Βρήκα ένα κέρμα που το ‘χα στην τσέπη
γι’ αυτόν που δεν βλέπει
άραζε ο κόσμος στην πλατεία,
γι’ αυτό που είμαι είσαι η αιτία
Μαύρο μπλου τζην, μαύρο μακό
και άσπρη άδετη ελβιέλα
Μ’ ότι καλό κι ό,τι κακό σου είπαν για μας,
Κοντά μου έλα
Με συγχωρείς, που ήμουν με σένανε χωρίς
Με συγχωρείς
Το βράδυ θα δούμε μαζί
τα λόγια στο βλέμμα μου που έγραψα
Στο πιο κεντρικό μαγαζί
ολόκληρο κόσμο σου αντέγραψα
χωρίς να με νοιάζει αν ζει
|
Oríka mia trípa sto chróno tis méras
se mégethos véras
Ke táisa ton eaftó mu
makriá ap’ to kinigitó mu
Píra kafé píra glikó
kathós ti stérisi elattóno
Páno sto piáto to lefkó
íchni apó mavro dásos lióno
Me sigchoris, pu ímun me sénane chorís
Me sigchoris
Oríka éna kérma pu to ‘cha stin tsépi
gi’ aftón pu den vlépi
áraze o kósmos stin platia,
gi’ aftó pu ime ise i etía
Mavro blu tzin, mavro makó
ke áspri ádeti elviéla
M’ óti kaló ki ó,ti kakó su ipan gia mas,
Kontá mu éla
Me sigchoris, pu ímun me sénane chorís
Me sigchoris
To vrádi tha dume mazí
ta lógia sto vlémma mu pu égrapsa
Sto pio kentrikó magazí
olókliro kósmo su antégrapsa
chorís na me niázi an zi
|