|
Χωρίσαμε κι ακόμα σ’ αγαπώ
βυθίζομαι στη σκέψη τη δικιά σου
ήρθε η ώρα να παραδεχτώ
πως είμαι ζωντανός μόνο κοντά σου
Στους τέσσερις ανέμους με πετάς
τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζεις
σαν φύλλα που τα παίρνει ο βοριάς
με τόση ευκολία τα σκορπίζεις..
Δεν έχω το κουράγιο να σε δω
τη δύναμη συγγνώμη να ζητήσω
μακάρι να ερχόσουνα εδώ
στα χέρια μου για πάντα να σε κλείσω
|
Chorísame ki akóma s’ agapó
vithízome sti sképsi ti dikiá su
írthe i óra na paradechtó
pos ime zontanós móno kontá su
Stus tésseris anémus me petás
ta ónira pu chtísame gkremízis
san fílla pu ta perni o voriás
me tósi efkolía ta skorpízis..
Den écho to kurágio na se do
ti dínami singnómi na zitíso
makári na erchósuna edó
sta chéria mu gia pánta na se kliso
|
