Το χιόνι καίει τον καρπό
Και την αγάπη ο χρόνος
Στην κούπα μου παλιό κρασί
Κι εσύ καινούργιος πόνος
Βοριάς φυσάει τα λόγια μου
Νοτιάς τα φέρνει πίσω
Κι από τα φύλλα της καρδιάς
Δεν ξέρω να σε σβήσω
Για να μη γίνεις σύννεφο
Καρφώθηκα στο χώμα
Κι άφησες τα τραγούδια μου
Ρούχα με δίχως σώμα
Βοριάς φυσάει τα λόγια μου
Νοτιάς τα φέρνει πίσω
Κι από τα φύλλα της καρδιάς
Δεν ξέρω να σε σβήσω
Δεν είναι η ζήλια μάτια μου
που σαν καπνός με πνίγει
Είναι που κάποτε θα ‘ρθεις
Κι η αγάπη θα ‘χει φύγει
|
To chióni kei ton karpó
Ke tin agápi o chrónos
Stin kupa mu palió krasí
Ki esí kenurgios pónos
Ooriás fisái ta lógia mu
Notiás ta férni píso
Ki apó ta fílla tis kardiás
Den kséro na se svíso
Gia na mi ginis sínnefo
Karfóthika sto chóma
Ki áfises ta tragudia mu
Rucha me díchos sóma
Ooriás fisái ta lógia mu
Notiás ta férni píso
Ki apó ta fílla tis kardiás
Den kséro na se svíso
Den ine i zília mátia mu
pu san kapnós me pnígi
Ine pu kápote tha ‘rthis
Ki i agápi tha ‘chi fígi
|