Τηλέφωνο δε χτύπησε, μέρες, βδομάδες πέρασαν
δεν είχαμε καμία επαφή
Βουβά οι αγάπες χάνονται στης κόντρας τη σιωπή
και πίσω πάντα μένουν ανοιχτοί λογαριασμοί
βουβά οι αγάπες χάνονται…
Που να ‘σαι τώρα
σε ποια αγκαλιά τις νύχτες να περνάς
ποια μάτια να κοιτάς, πού να σαι τώρα
σε ποιο κορμί, ποιο στόμα να φιλάς
Που να `σαι τώρα, που να σε βρω
που να σε ψάξω, για το μεγάλο λάθος να σου πω
Απόψε δεν αισθάνομαι, στη μοναξιά μου αφήνομαι
βουλιάζω σ’ αναπάντητα γιατί
Βουβά οι αγάπες χάνονται σ’ εγωισμούς τρελούς
κι αφήνουν πίσω τους κρυφούς αμίλητους θυμούς
βουβά οι αγάπες χάνονται…
Που να ‘σαι τώρα
σε ποια αγκαλιά η μέρα θα σε βρει
κι ήτανε τώρα αυτή δικιά μας ώρα
λίγο πριν τ’ άστρα σβήσουν την αυγή
|
Tiléfono de chtípise, méres, vdomádes pérasan
den ichame kamía epafí
Ouvá i agápes chánonte stis kóntras ti siopí
ke píso pánta ménun anichti logariasmi
vuvá i agápes chánonte…
Pu na ‘se tóra
se pia agkaliá tis níchtes na pernás
pia mátia na kitás, pu na se tóra
se pio kormí, pio stóma na filás
Pu na `se tóra, pu na se vro
pu na se psákso, gia to megálo láthos na su po
Apópse den esthánome, sti monaksiá mu afínome
vuliázo s’ anapántita giatí
Ouvá i agápes chánonte s’ egismus trelus
ki afínun píso tus krifus amílitus thimus
vuvá i agápes chánonte…
Pu na ‘se tóra
se pia agkaliá i méra tha se vri
ki ítane tóra aftí dikiá mas óra
lígo prin t’ ástra svísun tin avgí
|