Ένα διάλειμμα” μου είπες, ” να σκεφτώ”
“δεν ξέρω ακόμα αν σε θέλω, αν σ’ αγαπώ”
“υπομονή” και μ’ είχες στην αναμονή
μα όταν γύρισες την είχα κάνει εγώ
Μέσα σου πίστευες
πως θα `μαι πάντα εδώ
ίσως δε σκέφτηκες
πως ήμουν άνθρωπος κι εγώ
“υπομονή” και μ’ είχες στην αναμονή
μα απ’ την πρίζα μου σε τράβηξα εγώ
Αγάπη μου, υπάρχουνε και όρια
εσύ μόνο μπορείς
να εξαντλήσεις
και του Βούδα όλα τα περιθώρια
Μες στη βροχή, μ’ είχες να βρέχομαι
και κάθε τόσο να μου λες
πως ” όπου να `ναι έρχομαι”
“υπομονή” και μ’ είχες στην αναμονή
κι εγώ στην έκανα μ’ ομπρέλα διπλανή
Κρύο ζεστό
γίναν τα νεύρα μου αντίσκηνο
κάποια στιγμή είπα:
“να λείπει πια το βύσσινο”
“υπομονή” και μ’ είχες στην αναμονή
τράβηξα μέσα στην καρδιά μου ένα χι
|
Έna diálimma” mu ipes, ” na skeftó”
“den kséro akóma an se thélo, an s’ agapó”
“ipomoní” ke m’ iches stin anamoní
ma ótan girises tin icha káni egó
Mésa su písteves
pos tha `me pánta edó
ísos de skéftikes
pos ímun ánthropos ki egó
“ipomoní” ke m’ iches stin anamoní
ma ap’ tin príza mu se tráviksa egó
Agápi mu, ipárchune ke ória
esí móno boris
na eksantlísis
ke tu Ouda óla ta perithória
Mes sti vrochí, m’ iches na vréchome
ke káthe tóso na mu les
pos ” ópu na `ne érchome”
“ipomoní” ke m’ iches stin anamoní
ki egó stin ékana m’ obréla diplaní
Krío zestó
ginan ta nevra mu antískino
kápia stigmí ipa:
“na lipi pia to víssino”
“ipomoní” ke m’ iches stin anamoní
tráviksa mésa stin kardiá mu éna chi
|