Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
Αυτή που σαν πουκάμισο ταιριάζει
με τη μελαγχολία στη καρδιά μου, βραδιάζει
Παιδί της νύχτας μια ζωή δε το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμίρια τους σφιγμένους
Εγώ τη νύχτα μόνο ζω μαζί με κείνους π’ αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους
Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
και τότε το τραγούδι σιγοπιάνω
Σαν μάνα το σκοτάδι μ’ αγκαλιάζει
μια τέτοια ώρα θέλω να πεθάνω, βραδιάζει
Παιδί της νύχτας μια ζωή δε το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμίρια τους σφιγμένους
Εγώ τη νύχτα μόνο ζω μαζί με κείνους π’ αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους
|
Oradiázi páli símera vradiázi
ki érchete i óra i dikiá mu
Aftí pu san pukámiso teriázi
me ti melagcholía sti kardiá mu, vradiázi
Pedí tis níchtas mia zoí de to antécho to pri
me tus kiríus sta kasmíria tus sfigménus
Egó ti níchta móno zo mazí me kinus p’ agapó
me tus paránomus ke tus adikiménus
Oradiázi páli símera vradiázi
ke tóte to tragudi sigopiáno
San mána to skotádi m’ agkaliázi
mia tétia óra thélo na petháno, vradiázi
Pedí tis níchtas mia zoí de to antécho to pri
me tus kiríus sta kasmíria tus sfigménus
Egó ti níchta móno zo mazí me kinus p’ agapó
me tus paránomus ke tus adikiménus
|