|
Βράδυ Σαββάτου κι εσ’ είσαι κάπου
άραγε πού να βρίσκεσαι για τι να λες
περνάει ο χρόνος βαρύς και μόνος
κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες
Βράδυ Σαββάτου ζω στη σκιά του
και ξενυχτάω στα λιμάνια στους σταθμούς
βράδυ Σαββάτου στην ερημιά του
σου τραγουδάω που να είσαι δεν ακούς
Άδεια η πόλη που πήγαν όλοι
κι όλοι είσαι εσύ που έφυγες χωρίς να φταις
άδεια η πόλη τι γίναν όλοι
αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες
Βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του
να με γυρίζει σαν σκυλί στις γειτονιές
βράδυ Σαββάτου κι η συννεφιά του
να με τυλίγει από παντού χωρίς να φταις
|
Orádi Savvátu ki es’ ise kápu
árage pu na vrískese gia ti na les
pernái o chrónos varís ke mónos
ki óles tis sképsis mu gia séna den tis thes
Orádi Savvátu zo sti skiá tu
ke ksenichtáo sta limánia stus stathmus
vrádi Savvátu stin erimiá tu
su tragudáo pu na ise den akus
Άdia i póli pu pígan óli
ki óli ise esí pu éfiges chorís na ftes
ádia i póli ti ginan óli
an me thimáse stin igiá mu káti pies
Orádi Savvátu ki i monaksiá tu
na me girízi san skilí stis gitoniés
vrádi Savvátu ki i sinnefiá tu
na me tilígi apó pantu chorís na ftes
|
