Κλαίω δίχως λόγο,
ή για πολλούς.
Τι μου συμβαίνει;
Πες μου αν ακούς.
Φάντασμα μοιάζεις,
ή είμαι εγώ.
Κι αν δεν με νιώθεις,
τι θες εδώ
Πάρε με αγκαλιά,
κι ως το τέλος μείνε δίπλα μου.
Σώματα γυμνά,
σε μια αγάπη, βραχυκύκλωμα.
Έβαλες φωτιά,
με ένα αντίο για το τίποτα.
Στάχτη όλα πια, στάχτη όλα πια,
στάχτη και φθορά.
Πως ζεις μωρό μου, χωρίς καρδιά;
Φως μου, δεν βλέπω·
πες μου εσύ,
τι μας συμβαίνει,
βάλε κρασί.
Μέθυσε τον τρόμο
και το κενό.
Παγιδευμένοι,
σε ένα θυμό.
Σκοντάφτουμε τυφλά,
σαν άψυχα ρομπότ,
σίδερα και σκουριά,
γίναμε στον καιρό.
Καλώδια μικρά,
για εντάσεις χίλια βολτ
σα βραχυκύκλωμα,
είμαστε εσύ κι εγώ
|
Kleo díchos lógo,
í gia pollus.
Ti mu simveni;
Pes mu an akus.
Fántasma miázis,
í ime egó.
Ki an den me nióthis,
ti thes edó
Páre me agkaliá,
ki os to télos mine dípla mu.
Sómata gimná,
se mia agápi, vrachikíkloma.
Έvales fotiá,
me éna antío gia to típota.
Stáchti óla pia, stáchti óla pia,
stáchti ke fthorá.
Pos zis moró mu, chorís kardiá;
Fos mu, den vlépo·
pes mu esí,
ti mas simveni,
vále krasí.
Méthise ton trómo
ke to kenó.
Pagidevméni,
se éna thimó.
Skontáftume tiflá,
san ápsicha robót,
sídera ke skuriá,
giname ston keró.
Kalódia mikrá,
gia entásis chília volt
sa vrachikíkloma,
imaste esí ki egó
|