|
Κόψε δυο κλαριά
απ’ τη λυγαριά
να ’χω θύμηση στα ξένα
και παρηγοριά
πάνω στη μηλιά
ήταν δυο πουλιά
αλλά πέταξε το ένα
κι άδειασ’ η φωλιά
Ω ω ω ω ω ω
βρε μελαχρινή κάνε υπομονή
κι απ’ την ξενιτιά
για σένα άνοιξα πανί
Χείλια κερασιά
φλόγα και δροσιά
τα φιλούσα με φεγγάρι
σ’ ακροθαλασσιά
μες το χρόνο αυτό
θα σε παντρευτώ
και δε θέλω πια
ποτέ μου να ξενιτευτώ
Ω ω ω ω ω ω
βρε μελαχρινή κάνε υπομονή
κι απ’ την ξενιτειά
για σένα άνοιξα πανί
|
Kópse dio klariá
ap’ ti ligariá
na ’cho thímisi sta kséna
ke parigoriá
páno sti miliá
ítan dio puliá
allá pétakse to éna
ki ádias’ i foliá
O o o o o o
vre melachriní káne ipomoní
ki ap’ tin ksenitiá
gia séna ániksa paní
Chilia kerasiá
flóga ke drosiá
ta filusa me fengári
s’ akrothalassiá
mes to chróno aftó
tha se pantreftó
ke de thélo pia
poté mu na kseniteftó
O o o o o o
vre melachriní káne ipomoní
ki ap’ tin ksenitiá
gia séna ániksa paní
|
