Βρε τι γίνεται στον κόσμο,
βρε τι γίνεται στη γη;
Άλλος τις χαρές μετράει,
άλλος τον σταυρό κρατάει,
κι η ζωή μας προχωράει,
κι όπου τηνε πάμε πάει.
Βρε τι γίνεται εδώ πέρα,
βρε τι γίνεται πιο ‘κει;
Κάποια μάνα ξεγεννάει,
κάποιος δίπλα ξεψυχάει,
κι η ζωή μας προχωράει,
κι όπου τηνε πάμε πάει.
Μοιάζει η ζωή μ’ ένα τρένο
που μέρα και νύχτα μας πάει
για πουθενά.
Παίρνει καημούς
στους μεγάλους σταθμούς
και ξανά ξεκινάει,
κι όπου τηνε πάμε πάει.
Βρε τι γίνεται στον κόσμο,
βρε τι γίνεται στη γη;
Πάντα κάποιος θα γελάει,
πάντα κάποιος θα πονάει,
κι η ζωή μας προχωράει,
κι όπου τηνε πάμε πάει.
Βρε τι γίνεται εδώ πέρα,
βρε τι γίνεται πιο ‘κει;
Κόσμος έρχεται και πάει,
αγαπάει και ξεχνάει,
κι η ζωή μας προχωράει,
κι όπου τηνε πάμε πάει.
|
Ore ti ginete ston kósmo,
vre ti ginete sti gi;
Άllos tis charés metrái,
állos ton stavró kratái,
ki i zoí mas prochorái,
ki ópu tine páme pái.
Ore ti ginete edó péra,
vre ti ginete pio ‘ki;
Kápia mána ksegennái,
kápios dípla ksepsichái,
ki i zoí mas prochorái,
ki ópu tine páme pái.
Miázi i zoí m’ éna tréno
pu méra ke níchta mas pái
gia puthená.
Perni kaimus
stus megálus stathmus
ke ksaná ksekinái,
ki ópu tine páme pái.
Ore ti ginete ston kósmo,
vre ti ginete sti gi;
Pánta kápios tha gelái,
pánta kápios tha ponái,
ki i zoí mas prochorái,
ki ópu tine páme pái.
Ore ti ginete edó péra,
vre ti ginete pio ‘ki;
Kósmos érchete ke pái,
agapái ke ksechnái,
ki i zoí mas prochorái,
ki ópu tine páme pái.
|