Ούτε που ζήτησα
Φεγγάρια να μου τάξεις
Στον ουρανό όλα
Τα φώτα σου ν’ ανάψεις
Ούτε που ζήτησα
Ένα δάκρυ σου για ‘μένα
Τα δυο σου χέρια
Είναι πάνω μου σαν ξένα
Για μένα είσαι ξένη
Μια αγάπη τελειωμένη
Και βγες απ’ την καρδιά μου
Κι απ’ τα αισθήματά μου
Για μένα είσαι ξένη
Μια αγάπη τελειωμένη
Είσαι αυτό που λένε
Όσοι σε ξέρουν κλαίνε
Βρεγμένα ρούχα
Στο σχοινί που στεγνώνουν
Σε εσένα είπα
Όλα απόψε τελειώνουν
Γυρνάς την πλάτη
Και στο δρόμο κοιτάζεις
Είσαι ένα ψέμα
Που όνειρα τάζεις
Ό,τι αγάπησες
Δε θες να το χάσεις
Μα μεγαλώνουν
Όσο πάνε οι αποστάσεις
Δε το πιστεύω
Ότι φτάσαμε στο τέρμα
Δεν ωφελεί
Να πούμε ακόμη ένα ψέμα
|
Oíte pu zítisa
Fengária na mu táksis
Ston uranó óla
Ta fóta su n’ anápsis
Oíte pu zítisa
Έna dákri su gia ‘ména
Ta dio su chéria
Ine páno mu san kséna
Gia ména ise kséni
Mia agápi telioméni
Ke vges ap’ tin kardiá mu
Ki ap’ ta esthímatá mu
Gia ména ise kséni
Mia agápi telioméni
Ise aftó pu léne
Όsi se ksérun klene
Oregména rucha
Sto schiní pu stegnónun
Se eséna ipa
Όla apópse teliónun
Girnás tin pláti
Ke sto drómo kitázis
Ise éna pséma
Pu ónira tázis
Ό,ti agápises
De thes na to chásis
Ma megalónun
Όso páne i apostásis
De to pistevo
Όti ftásame sto térma
Den ofeli
Na pume akómi éna pséma
|